کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروک ویران را

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم؟

و من چون شمع می سوزم و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

درون کلبه ی خاموش خویش اما...

کسی حال من غمگین نمی پرسد

و من دریای پر اشکم که توفانی به دل دارم

درون سینه ی پر جوش خویش اما...

کسی حال من تنها نمی پرسد

و من چون تک درخت زرد پاییزم

که هر دم با نسیمی می شود برگی جدا از او

و دیگر هیچ چیز از من نم ماند

نظرات شما عزیزان:

رضا امینی

ساعت20:08---9 شهريور 1390

بسیار زیبا و اثر گذار بود

nazi

ساعت10:36---15 تير 1390

[وب سایت]

nemidonam chera be webet adat kardam
ye hesi daram....
hichi mohem nist!

delbar21

ساعت10:48---8 تير 1390

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام وبلاگ خوبي داري خوشحال میشم بهش سر بزنی

بشار

ساعت10:19---6 تير 1390

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام دوست من
نظر آرام خیلی خوبه و فکر کنم وقتشو داشته باشی . لطفا همکاری کن ...
موفق باشی ...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: